alle columns uit 2001 (© Robert Boerman)
 
Mag-a-zine 52 (januari/februari 2001)
Verbaasd? Ik? Nee, niet meer, want als je alle zaken van de afgelopen decennia op een rijtje zet, dan had je ook niet anders kunnen verwachten hier in Nederland. Toen ik het las stond ik wel even met mijn oren te klapperen. Eventjes, heel eventjes was ik stomverbaasd. De logica ervan ontging me compleet. Vast een 1 april-grap dacht ik nog, maar een 1 april-grap, terwijl het geen april was, dat ging er bij mij niet in. Maar wat was het dan? Zo maar een leuk idee om het Nederlandse wagenpark iets op te fleuren? Of waren de bestuurders van ons kleine kikkerlandje weer eens danig in de war? Nou hoor ik jullie al vragen: wat hebben ze nou weer uitgevreten? Ik zal het maar vertellen, misschien dat iemand het me kan uitleggen.

Elke auto die na 1 juni 2000 gekeurd wordt, moet van een nieuw kentekenplaat worden voorzien. Persoonlijk vind ik het zwarte randje er omheen wel chique, maar dat is ook dan direct alles. Een voordeel is wel dat motoren eindelijk van een fatsoenlijk formaat kentekenplaat hebben. Eindelijk van dat grote gele gevaarte af. Maar wat is het geval? Aanhangers moeten in het vervolg een witte kentekenplaat voeren. Dus heb je al twee soorten platen. Witte en gele. In de categorie witte en gele platen heb je vier typen, namelijk de gewone lange gele platen voor de auto, de Amerikaanse plaat, eentje voor achter op de bestelbus en een plaat voor de motor. Verder kent ons wagenpark ook nog het zogenaamde handelaarkenteken. Dit zijn groene platen. Ook hier weer twee typen, één voor de auto en één voor de motor. Maar nou komt het. Van de week las ik dat alle geregistreerde taxi’s een nieuw soort nummerbord krijgen. Een lichtblauw nummerbord met zwarte letters. Waarom? Ik heb totaal geen flauw idee. Om ze makkelijker te herkennen? Dat doe je toch al aan het bordje taxi op het dak lijkt mij. Ja toch? Het zal toch niet zo zijn dat men dit doet om de snorders tegen te gaan, want dat zou betekenen dat men er over nagedacht heeft, en dat heb ik ze nog niet vaak zien doen. En om het geheel nog wat overzichtelijker te maken mogen de klassieke voertuigen gewoon met de ouderwetse donkerblauwe kentekenplaat door blijven rijden. Dus goed beschouwd komt de score hierbij rond de elf typen kentekenplaten te liggen die in vijf verschillende kleuren zijn uitgevoerd. In het kader van één Europa ontgaat mij hier alle logica. Eén Europa, laat me niet lachen. Ze kunnen niet eens één soort kentekenplaat invoeren in Nederland, laat staan in heel Europa. Maar, de nieuwe platen hebben één ding gemeen: ze zijn allemaal uitgevoerd met zwarte letters. Dit om het geheel wat overzichtelijker te maken denk ik. Ik snap het niet. Volgens mij heeft degene die dit heeft bedacht een gigantische kentekenplaat voor z’n kop. Ik bedoel maar.

 
Mag-a-zine 53 (maart/april 2001)
Eerst was er niets en toen schiep God hemel en aarde. Dit is de eerst zin uit de Bijbel. Eerst was er niets, maar door middel van creatie was er opeens iets, de structuur. Creatie uit zich door middel van structuur, dat was toen zo het geval en vandaag de dag nog. Je zou kunnen zegen dat er vanaf het begin eigenlijk niets veranderd is, maar dat is niet zo. Creatie uit zich door middel van structuur, maar structuur mag niet de overhand krijgen zoals dat tegenwoordig het geval is. Het is vandaag de dag alleen maar structuur, structuur en nog eens structuur. Hoe meer hoe liever lijkt het motto van de 21 eeuw te zijn en wij sufferds, wij doen er braaf aan mee.

Ook onze vaderlandse politiek bedient zich alleen nog maar met structuur. Creatie is hen vreemd. Ja, in het creëren van problemen is men meester. Kijk maar naar het tekort aan leraren, politieagenten en verplegend personeel. Eerst op alles bezuinigen en nu maar klagen dat niemand die baan nog hebben wil wat resulteert in een gigantisch tekort in bovengenoemde banen. Verder wil men ook alleen maar regels en wetten die alles moeten ordenen. Niets mag meer aan het toeval worden overgelaten. Alles moet geregeld worden. Men wil de keuzes niet meer aan de gewone man overlaten, de overheid wenst deze voor ons te nemen. Zo ook voor het motorrijden. Persoonlijk zie ik motorrijden als een van de laatste vrijheden die we nog hebben, maar ook daar word stevig aan gesleuteld. Men wil dat de motorrijder zich aan de structuur gaat houden die ons door de overheid word opgelegd. Wat dit kan gaan betekenen weten we allemaal. Weg plezier, weg vrijheid. Goeroe Netelenbos gaat voorbij aan het feit dat de weggebruiker ook wel eens recreatief wil gaan toeren, waar de motor bij uitstek voor geschikt is, maar zij lijkt dat niet te beseffen. Zij zit vast in de structuur van het opleggen van regeltjes en wetten. Creatief denken is er voor haar niet meer bij. Ik vrees dat zij reddeloos verloren is. Ze zal wel denken dat als ze die vervelende, voorjakkerende motorrijders nu structureel het leven zuur maakt, dat die er vanzelf wel het bijltje bij neer gooien. Niet dus, want de bij de MAG aangesloten motorrijder is creatief. Men zit niet vastgeroest aan haar structuur en kan dus nog gewoon en logisch nadenken en door de belachelijke ideeën van goeroe N. heen prikken. De vraag is alleen nog wanneer de rest van motorrijdend Nederland zich bij de MAG aansluit, want door middel van de door de overheid gebruikte structuur om alles maar te willen regelen worden onze keuzevrijheden steeds minder, minder, minder...

Hoe moet ik het mijn zoon verkopen als er in de showroom van de plaatselijke motordealer over pakweg 15 jaar slechts 1 model leverbaar is, in 1 kleur en met een duizelingwekkende topsnelheid van wel 60 kilometer per uur en een vermogen van 13 pk, compleet met airbags, beenkappen en weet ik wat nog niet meer voor onzin. Het rijden op zo’n ding zal dezelfde ervaring zijn als het zitten op een enorme vibrator, aangezien van het ding alle gevaarlijke delen zijn weggestopt, super gestroomlijnd is, totaal geen lawaai meer produceert, en dus geen ruk meer aan is. Weg keuzes, weg vrijheid. Laten we vooral de overheid de kans geven om via hun structurele manier van denken door te gaan en bovengenoemd beeld zal werkelijkheid worden. Lang leve de structuur! En voor alle nog creatief denkende motorrijders in Nederland welke nog niet bij de MAG aangesloten zijn: sluit je nu bij de MAG aan voordat je op een enorme vibrator rondrijdt. Het zal misschien wel lekker zijn, maar absoluut niet bevredigend. Ik bedoel maar.

 
Mag-a-zine 54 (mei/juni 2001)
Hallo, hallo. Hebt U dat nou ook wel eens? Dat je dat gigantisch handige lulijzer wilt gebruiken, maar dat bijna geen mens te bereiken is? Hopeloos gewoon. Als je om je heen kijkt is bijna heel Nederland ‘mobiel’, maar diegene die je wilt bellen heeft een antwoordapparaat, fax of de voicemail van de PTT aanstaan. Je kunt van alles inspreken, maar iemand persoonlijk te woord staan lijkt een onmogelijke klus. Probeer maar eens een bedrijf te bellen. "Ja, goedemorgen met Die en Die, kan ik U helpen?" "Ja, is meneer Jansen er ook?" "Meneer Jansen? Ik zal eens voor U kijken, blijft U even aan de lijn?" En voordat je kunt zeggen: "Ja hoor, ik wacht wel even", wordt de verbinding tussen jou en de telefoniste met een harde klik verbroken. In het gunstigste geval duurt het enkele minuten eer je de juiste persoon, in dit geval ‘meneer Jansen’ aan de telefoon hebt. Maar in het meest ongunstige geval, en dat gebeurt nogal, moet je zeker tien minuten wachten, onder het genot van een muziekje dat je zelfs je ergste vijand niet zou willen laten horen, voordat er aan de andere kant een poging wordt ondernomen om de telefoon te beantwoorden, wat dus uitloop op een fiasco omdat de persoon het verkeerde knopje indrukt om vervolgens de verbinding in zijn geheel te verbreken. Daar sta je dan met je goeie gedrag. Probeer het nog maar eens. Ga niet langs start, U ontvangt geen 20.000 gulden.

Er zijn tijden geweest toen je nog gewoon een nummer kon draaien, ja ja, draaien en niet drukken, want dat moest nog uitgevonden worden en je kreeg de persoon aan de lijn die je wilde spreken. Gewoon van: "Goedemorgen, ik wilde graag meneer Jansen spreken." "Nou dat kan." En nog geen seconde later zit je al met hem te praten. Maar heden ten dage is het toch een ramp. Kijk maar naar het jammer genoeg waarheidsgetrouwe voorbeeld wat ik hierboven heb beschreven. Het lijkt verdorie wel of er een enorme ontwikkeling gaande is bij bedrijven die zich gespecialiseerd hebben in lullige muziekjes waarmee elk door jou gebeld bedrijf je mee om de oren slaat als je voor de honderdste keer in de wacht wordt gezet. Nee, ik vind het wel best. Ik stuur gewoon een briefje naar het betreffende bedrijf of persoon. Dan kun je op je dooie gemak achter een oud typemachientje of computertje gaan zitten nadenken hoe je je het beste uit kunt drukken, zodat de ontvanger in één keer begrijpt wat je bedoelt. Maar het grootste voordeel vind ik nog wel dat als je een muziekje op de achtergrond hoort je die met één druk op de afstandsbediening uit kunt schakelen. Heerlijk. Nee, al die nieuwe, mooi gekleurde, dure, razendsnelle, soms overbodige communicatieapparatuur hoeft voor mij niet. Het modernste wat ik heb is een draadloze telefoon zonder toeters of bellen, en dat is reuze handig voor als ik op een hete zomerdag heerlijk op mijn terras van een biertje zit te slobberen, want zelfs dan ben ik bereikbaar, ...behalve als ik onder genot van de bovengenoemde alcoholische versnapering het Mag-a-zine zit te lezen, want dan gaat de stekker eruit en ben ik voor geen mens te bereiken. Ik bedoel maar.

 
Mag-a-zine 55 (juli/augustus 2001)
We hebben het voor elkaar. Uiteindelijk is het dan zover. De complete Europese Unie is knettergek geworden. Tot mijn grote verbazing las ik in de krant dat de Europese Unie de ladder wil verbieden. "Wat!?". Ja dat dacht ik ook toen ik dit artikel las. Maar men denkt er zeer serieus over na om de ladder in de ban te doen. Een glazenwasser die al sinds mensenheugenis op een ladder de ramen wast, moet dat in de toekomst anders gaan doen. Hij moet bij ieder raampje een steiger of iets dergelijks gaan opbouwen. "Wat zijn de kosten, glazenwasser?", vroeg het oude omaatje aarzelend aan de glazenwasser, toen zei de enorme steiger voor haar oude herenhuis zag staan. "Dat is dan precies 325 gulden mevrouwtje", en boem, daar lag het oude vrouwtje bewusteloos in de gang. We kunnen er natuurlijk grappen over maken, maar het is toch in en in triest dat men in de Europese Unie zich bezig houdt met het verbieden van ladders. De ladder zal in de toekomst alleen nog mogen gebruikt als toegang tot een bouwwerk. Het is toch te gek voor woorden dat elke schilder, timmerman, metselaar of glazenwasser op die manier zijn werk niet meer kan doen.

Ik ben benieuwd wanneer de Europese Unie eens ophoudt met het verzinnen van onzinnige, idiote en absurde regelgeving. Als men dit voor elkaar krijgt, wat is dan het volgende wat men verzint? Een café waar je geen drank kunt kopen, een rolstoel-vierdaagse waar het gebruik van een rolstoel verboden is, schieten zonder kogels, een bakker die geen meel voor zijn brood mag gebruiken, taxichauffeurs die geen auto mogen besturen, auto’s die wel mogen rijden, maar niet tanken. En zo kan ik nog wel even doorgaan met het verzinnen van allerhande idiote maatregelen die slaan als een tang op een varken. Ik ben benieuwd hoe de Europese Unie het ladderverbod wil toepassen bij de brandweer. Moet de brandweer de ladderauto nu slopen of verkopen, of mogen ze er stiekem toch gebruik van maken als onverhoopt een gebouw van de Unie in de brand staat? Ik weet het niet meer, maar in elk geval wordt het er niet beter op. Kunnen wij niet zoiets verzinnen zoals een Europees Parlement zonder leden of Europa zonder de toekomstige overbodige Euro’s? Eén ding weet ik in ieder geval wel zeker: men is met ons motorrijders al aardig in de weer geweest, en als men het voor elkaar krijgt dat de glazenwasser zijn ladder niet meer mag gebruiken, dan vrees ik dat wij in de nabije toekomst moeten rijden zonder motor. Lang leve de Europese Unie. Ik bedoel maar.

 
Mag-a-zine 56 (september/oktober 2001)
We hebben het voor elkaar. Uiteindelijk is het dan zover. De complete Europese Unie is knettergek geworden. Tot mijn grote verbazing las ik in de krant dat de Europese Unie de ladder wil verbieden. "Wat!?". Ja dat dacht ik ook toen ik dit artikel las. Maar men denkt er zeer serieus over na om de ladder in de ban te doen. Een glazenwasser die al sinds mensenheugenis op een ladder de ramen wast, moet dat in de toekomst anders gaan doen. Hij moet bij ieder raampje een steiger of iets dergelijks gaan opbouwen. "Wat zijn de kosten, glazenwasser?", vroeg het oude omaatje aarzelend aan de glazenwasser, toen zei de enorme steiger voor haar oude herenhuis zag staan. "Dat is dan precies 325 gulden mevrouwtje", en boem, daar lag het oude vrouwtje bewusteloos in de gang. We kunnen er natuurlijk grappen over maken, maar het is toch in en in triest dat men in de Europese Unie zich bezig houdt met het verbieden van ladders. De ladder zal in de toekomst alleen nog mogen gebruikt als toegang tot een bouwwerk. Het is toch te gek voor woorden dat elke schilder, timmerman, metselaar of glazenwasser op die manier zijn werk niet meer kan doen.

Ik ben benieuwd wanneer de Europese Unie eens ophoudt met het verzinnen van onzinnige, idiote en absurde regelgeving. Als men dit voor elkaar krijgt, wat is dan het volgende wat men verzint? Een café waar je geen drank kunt kopen, een rolstoel-vierdaagse waar het gebruik van een rolstoel verboden is, schieten zonder kogels, een bakker die geen meel voor zijn brood mag gebruiken, taxichauffeurs die geen auto mogen besturen, auto’s die wel mogen rijden, maar niet tanken. En zo kan ik nog wel even doorgaan met het verzinnen van allerhande idiote maatregelen die slaan als een tang op een varken. Ik ben benieuwd hoe de Europese Unie het ladderverbod wil toepassen bij de brandweer. Moet de brandweer de ladderauto nu slopen of verkopen, of mogen ze er stiekem toch gebruik van maken als onverhoopt een gebouw van de Unie in de brand staat? Ik weet het niet meer, maar in elk geval wordt het er niet beter op. Kunnen wij niet zoiets verzinnen zoals een Europees Parlement zonder leden of Europa zonder de toekomstige overbodige Euro’s? Eén ding weet ik in ieder geval wel zeker: men is met ons motorrijders al aardig in de weer geweest, en als men het voor elkaar krijgt dat de glazenwasser zijn ladder niet meer mag gebruiken, dan vrees ik dat wij in de nabije toekomst moeten rijden zonder motor. Lang leve de Europese Unie. Ik bedoel maar...

 
Mag-a-zine 57 (november/december 2001)
Dit is alweer het laatste Mag-a-zine van het jaar 2001. Alweer een jaar voorbij. De tijd gaat snel. Te snel naar mijn idee. Zo ook de tijd die ik heb besteed aan het schrijven van al die columns welke de afgelopen 4,5 jaar onder de kop ‘Deurdonderen met Boerman’ steevast in het Mag-a-zine verschenen. Drie jaar alweer. ‘Waar blijft de tijd?’ vraag je jezelf vertwijfeld af. Zo lijkt het eeuwen geleden dat men ons vertelde over de invoering van de Euro in het jaar 2002. Dat leek toen nog zo ver weg, maar over enkele weken is het zover. Dan zitten we er mee opgescheept. Voorgoed. En we konden er niets aan doen. Hopelijk gaat het met de door diezelfde overheid uitgedachte idiote ideeën over, of beter gezegd, tegen motorrijders niet zo. Hopelijk hebben wij als Motorrijders Actie Groep daar iets meer over te zeggen en tegen in te brengen. Alhoewel ik soms het idee heb dat het vechten tegen de bierkaai is, omdat er naar mijn idee diverse europarlementariërs zijn die kost wat het kost ervoor willen zorgen dat die ‘rare en gevaarlijke motorrijders’ schijnbaar voorgoed van de Europese wegen verdwijnen.

Maar goed, laat ik mij niet weer opwinden over alle regels en wetten welke men tot uitvoer placht te brengen. Ik maak mij er niet meer druk om, dat wil zeggen, niet meer in deze column. Zoals gezegd schrijf ik de laatste 4,5 jaar deze column. Columns die ik met heel veel plezier heb geschreven en die, naar ik begrepen heb van diverse lezers, ook met heel veel plezier gelezen zijn. Maar net zoals het jaar 2001 wat ten einde loopt, loopt ook deze column ten einde. Dit is de laatste ‘Deurdonderen met Boerman’. Boerman is ‘uitgedonderd’. Helaas kan ik niet meer voldoende tijd vrijmaken om met deze column door te gaan. Er zijn teveel andere werkzaamheden die veel van de toch al veel te snel voortschrijdende tijd in beslag nemen zoals diverse onderzoeksprojecten waar ik mij momenteel middenin bevind en het schrijven van mijn volgende boek. In ‘Deurdonderen’ heb ik altijd getracht de absurditeit van de Nederlandse en Europese regelgeving op allerlei gebied in verband te brengen met de wellicht nog idiotere regelgeving welke men ons motorrijders wil opleggen. Ik ga nu niet in op al die rare regels en waanzinnige wetten omdat we er al teveel mee geconfronteerd worden, maar ik weet wel dat het eind nog lang niet in zicht is en dat we als ‘Maggers’ nog een hoop werk voor de boeg hebben. ‘Deurdonderen’ mag dan stoppen, maar niet mijn lidmaatschap van de MAG. De MAG is een belangenorganisatie voor de motorrijder, alhoewel de meerderheid van de Nederlandse motorrijders dit naar mijn idee nog steeds niet blijkt te beseffen. Daarom wil ik voor de allerlaatste keer nog eens extra benadrukken dat wij als motorrijders alleen iets kunnen bereiken als we ons allemaal bij de MAG aansluiten. Overtuig je buurman, vriend(in), opa, vader, neef, kroegbaas of weet ik veel wie ervan dat de MAG een belangenvereniging is vóór motorrijders is. De MAG vecht ook voor de belangen voor al die motorrijders die nog geen lid van de MAG zijn. Samen staan we sterk. Wat zal de motorrijder antwoorden als zijn of haar kind over een aantal jaren vraagt waarom ze ‘vroeger’ geen lid van de MAG zijn geworden? Wij kunnen nu nog van de vrijheid van het motorrijden genieten, maar zullen onze kinderen dat in de toekomst ook nog kunnen? Ik bedoel maar...