alle columns uit 2000 (© Robert Boerman)
 
Mag-a-zine 46 (januari/februari 2000)
Zondagmorgen. Redelijk weer. Een ritje met de motor zit er wel in vanmorgen, dus het oude trouwe beestje maar weer eens van stal gehaald. Pak aan en starten die handel. Nou, dat klinkt weer goed na zo'n lange tijd. Bankpas met daarop de door de bank opgedrongen pinpas in de zak en mij kan niets meer gebeuren..... dacht ik naïef. Eerst even naar de flappentap om een paar knaken te halen, want de motor rijdt nu eenmaal niet op water. Daar aangekomen de pas in de daartoe bestemde gleuf gefrutseld, pincode ingetoetst en.... weg pas! Gloeiende gloeiende. Niet meer geldig, informeer bij de balie, ja op zondagmorgen zeker. Daar sta je dan met je goeie gedrag; gelukkig nog een geeltje in de zak, dus ik kon nog een klein ommetje maken. Maandagmorgen. Naar de bank. Zoals gewoonlijk staat er weer een rij voor de enige balie die open is, want aangezien heel Nederland een tijdje geleden verplicht aan de pinpas moest, denken de banken volgens mij dat er toch geen hond meer aan de balie komt en zodoende hebben de sufferds het baliepersoneel maar naar Bali gestuurd.

"Goedemorgen meneer, kan ik U helpen?"

"Nou ik weet niet of U dat kunt, maar het mag wel."

"Zegt U het eens."

"Nou, gisteren wilde ik wat geld uit de muur halen, maar de automaat zei dank u en gaf van alles en nog wat niets terug."

"Ja dat klopt."

"Nee, dat klopt helemaal niet. Is dat ding soms gek geworden?"

"Nee hoor, maar met ingang van 1 januari is er een nieuwe pas met chipknip."

".....? Met wat?"

"De chipknip."

Vervolgens vertelde de alleraardigste dame mij wat er allemaal wel niet voor een voordelen aan een chipknip zijn verbonden. Na het verhaal aangehoord te hebben vertelde ik de dame:

"Maar ik wil helemaal geen chipknip."

"Ja, dat kan niet, U moet aan de chipknip."

Daar sta je dan voor de tweede keer binnen twee dagen met je goeie gedrag. De moraal. Misschien kunnen we er wat van leren. De chipknip moet. Net zoals de pinpas, maar daar zie ik nu de handigheid van in. Maar eerst was pinnen gratis, nu buiten kantooruren een kleine financiële bijdrage. Met de chipknip net zo. Artikel 3: De bank kan een tarief in rekening brengen aan de rekeninghouder. Nou als de bank dat kan, dan zal de bank dat, als iedereen zo'n kreng heeft, niet nalaten. Om over je eigen geld te kunnen beschikken moet je betalen. Over een aantal jaren krijgt eenieder die deze praktijken toestaat een chip in zijn of haar handpalm, om aan geld te kunnen komen. Diegene die niet mee doet met het systeem heeft dus geen geld en moet gaan bedelen. Degene die zo iemand helpt kun je dan aangeven voor extra bonuspunten. Onzin? Nee, ... denk maar eens vijftig jaar terug. Ik doe in elk geval met deze verplichte onzin niet mee. Laat ze dat ding maar een chipsknip noemen en opvreten. Ik bedoel maar.
 
Mag-a-zine 48 (mei/juni 2000)
Beste mensen, ik maak me zorgen. Ik heb er één, ik heb hem zelfs al een aardig tijdje. Het is er een van wel 160cc. Ja ja. 'n Echt monster. Maar waar ik me zorgen over maak is dat de ‘hoge’ dames en heren geleerden het me wel eens moeilijk kunnen gaan maken. Want hij rookt een beetje veel en maakt wat lawaai, wat ook niet anders kan met zo'n zelf in elkaar geprutst uitlaatje. Maar..... toch doet ie 't goed. Alleen als dat zo door gaat met die achterlijke uitgedachte fratsen van die ‘hoge ome’s’, dan ben ik bang dat ik straks ook aan de beurt ben. Misschien wel een heuse katalysator, of een gloedjenieuwe geluidsdemper, of een nieuwe carburateur zo dat ie heel wat zuiniger loopt (want nu is het eigenlijk te gek, al zeg ik het zelf). Alleen hoe kom ik er aan? Ik heb nog nooit ergens een dealer gezien die me dit kan leveren. Ik hoop dat ik ook nooit zo'n dealer hoef te vinden, want het enige wat wil is gewoon één keertje in de week met mijn trouwe, ronkende, stinkende, rokende vriend mijn grasveldje maaien.

Juist ik heb het over mijn motormaaier. Maar laten we er niet te veel aandacht aan schenken, want we zouden eens iemand in Den Haag wakker kunnen schudden, en die zou dan op zijn beurt weer in Europees verband heerlijke nieuwe regeltjes voor kunnen schrijven, om je gras te maaien. Sssst, zachtjes, laat ze maar lekker slapen, want we zijn met al deze regeltjes die we nu hebben voor onze trouwe twee- en driewielers al aardig de lul, en dat is al erg genoeg, zonder dat we nog meer onnozele regels krijgen over allerhande bijzaken. Ik bedoel maar.
 
Mag-a-zine 49 (juli/augustus 2000)
‘Hè Johnny.’ ‘Hè Sjakie, ook weer in de stad?’ ‘Ach ja, ik was in de buurt en moest nog wat spulletjes hebben, dus ik dacht ik ga eens even bij Johnny kijken of die nog iets voor mij heeft.’ ‘Goed gedacht jochie, ome Johnny heeft bijna alles in huis. Maar wat brengt jou precies hier, heb je de boel stuk?’ ‘Ja dat kun je wel stellen. Je weet toch dat ik zo'n ouwe Bol D’or heb? Nou een tijdje terug hebben ze me van de sokken gereden.’ ‘Da’s niet zo mooi.’ ‘Nee dat zei ik ook toen ik met ‘t hele zooitje van ‘t wegdek omhoog krabbelde. Spiegel stuk, voorremhendel afgebroken, uitlaat geschaafd, en ga zo nog maar effe door. Dus vandaar dat ik hier ben.’ ‘Goed gedaan jochie, en nou eens effe kijken wat we voor je hebben.’

Na alle spullen bij elkaar gezocht te hebben was het afrekenen geblazen voor Sjakie, maar dat was geen probleem want de verzekering had al de knaken al afgetikt. ‘Wat kost dat handeltje Johnny?’ ‘Effe kijken: knipperlicht een geeltje, voorremhendel anderhalve joet, spiegel een geeltje en wat ander spul voor een meiertje. Da’s dan bij mekaar 165 piek Sjakie.’ ‘Prima Johnny, ik ben weer gered’.

Laten we deze dialoog eens een paar jaar vooruit schuiven om te kijken wat we dan krijgen. De waarde van de onderdelen van Sjakie zal hopelijk hetzelfde blijven, maar voor de rest is alles veranderd. ‘Wat kost die handel Johnny?’ ‘Nou ik zal eens effe voor je aan het rekenen gaan. Een knipperlichtje komt op 11,36 Euro. Voorremhandel kost 6,81 Euro en de spiegel mag je ook meenemen voor 11,36 Euro, en wat ander spul voor 45,45 Euro. Da’s toch weer voor weinig, al zeg ik het zelf. ‘t Kost je totaal 74,98 Euro.’ En Sjakie kon weer rijden. Wat zijn we nu wijzer geworden? Johnny zal zijn spiegeltje niet voor 11,36 Euro afgeven, hij vraagt er nu 12 Euro voor. De hele handel wordt naar boven afgerond. Ik kan hem natuurlijk geen ongelijk geven, want heel Nederland zal dat doen, dus word alles bij de invoering van die verrekte Euro een mooi beetje duurder. Maar weet je wat ik nou het ergste van alles vind? Dat de Nederlandse regering, die in Europa al jaren lang voorop loopt met dat absurde en idiote Euro-idee, ons als gewone burger een complete woordenschat afneemt. Er wordt dan niet meer gepraat over een knaak, joet, geeltje, meier of een heitje voor een karweitje. We kunnen het schudden. We zullen noodgedwongen op zoek moeten naar een compleet nieuwe benaming voor ons, door Europa opgedrongen, nieuwe geld. Op de markt is je gulden geen daalder meer waard. Ik bedoel maar.
 
Mag-a-zine 50 (september/oktober 2000)
Volgens de gemiddelde buitenlander kan hier in Nederland werkelijk alles. Sex, drugs en rock and roll, Nederland is zo onderhand een paradijs. Ja, je mag hier alles. Je mag zeggen dat Beatrix gek is, dat Kok niet goed zijn werk doet, je mag op Jan en alleman lopen kankeren en zeiken, er zal niemand wat van zeggen. Je kan hier tegen rustig na een avondje ruig cafébezoek en liters bier effe lekker uit de broek gaan om dan tegen de net gerestaureerde kerkmuur te gaan staan wateren, om je vervolgens te vermaken met één of ander vriendinnetje door daarmee een gigantische wip te maken in de niet voor dit doel aangelegde tuin van een nabij gelegen huis, waarvan het echtpaar schuchter maar angstig van achter de gordijnen zichzelf afvraagt wat er mis is met de mensheid van tegenwoordig, en vooral of de klotefonia's en vingerplanten de riante wip wel hebben overleefd.

We hebben hier wel 1001 benamingen om effe lekker te kieren, doppen, wippen of gewoon van bil te gaan, en we kennen onderhand ook alle standjes die ons door zeer opgewonden televisiepresentatrices met rode oortjes op de late avond worden voorgeschoteld, om er vooral de volgende dag over mee te kunnen praten op het werk of in de kroeg. Onvoorstelbaar wat hier allemaal kan en mag. Als er morgen hier één of ander type beweert dat hij de anale ademhalingstechniek perfect beheerst en verkondigt dat hij hier subsidie voor wenst, omdat hij van dat geld een workshop voor overspannen snikkeltikkers wil beginnen, dan krijgt die man gewoon die subsidie. Punt uit. Dat kan hier. Het is dan voor ons en de dames en heren subsidieverleners de gewoonste zaak van de wereld om dat te regelen, om er waarschijnlijk dan ook maar direct gebruik van te maken. Mensen nog aan toe, wij beseffen ons nog niet eens half hoe goed wij het hier hebben. Maar is dat nu allemaal wel zo? Natuurlijk leven wij in een vrij land en kunnen we doen en laten wat we willen, maar er word zo langzamerhand steeds een stukje van onze vrijheid afgeknabbeld. Meer en meer zijn de verschillende overheden bezig om onze vrijheid in te perken. Hetzij door middel van verkeersremmende maatregelen, rekeningrijden, faserijbewijs en ga zo nog maar even door. Dit mag niet, dat mag niet, we worden aan alle kanten beperkt. Kijk maar naar wat het verenigde Europa op het gebied van motorrijden voor ons in petto heeft. Nog even en de motor kan voorgoed in de schuur blijven. En dat in een vrij land? Ik bedoel maar.