alle columns uit 1999 (© Robert Boerman)
 
Mag-a-zine 40 (januari/februari 1999)
"Geachte dames en heren van de ministerraad." Zo begon een tijd terug onze premier, en hij vervolgde met: "De knaken zijn op. De schatkist is leeg, en we moeten nodig wat verzinnen want anders kunnen we onze toekomstige snoepreisjes wel vergeten." Er werden luidkeels diverse malle en rare ideeën aangedragen, totdat er een of andere malloot opstaat en hard over de schreeuwende meute heen roept: "Meer snelheidsbekeuringen!" Eenieder hield na deze uitspraak zijn of haar mond dicht, en stond vervolgens versteld van de eenvoud van de uitleg van de malloot. "De meeste mensen in Nederland rijden te hard, ook wij maar wij betalen gewoon vanuit de grote Nederlandse spaarpot. Als we nou meer snelheidscontroles gaan houden onder het motto dat te hard rijden schadelijk voor het milieu is, en er zodoende meer wordt gecontroleerd, dan kunnen we op deze manier een paar extra centen binnen slepen om onze gaten te dichten." Aldus de malloot. En zo kwam het dat we tot aan vandaag de dag opgescheept zitten met de diverse dagelijks terugkerende snelheidscontroles.

Het nut van bovengenoemd kwaad snap ik niet helemaal. Goed, op sommige gevaarlijke wegen wordt nog altijd te hard gereden, maar... een tijdje geleden werd er bij ons in de buurt weer eens gecontroleerd. Er wordt hier, en een gewaarschuwd (motor)mens telt voor twee, bijna wekelijks gecontroleerd. Het betreft hier Brummen en omgeving, vooral op doorgaande wegen is de Hermandad zeer actief. Maar een tijdje terug werd er wederom op snelheid gecontroleerd, alleen was het tijdstip van controle ietwat aan de late kant. Van ‘s nachts 1 tot half drie. Nou vraag ik je. Midden in de nacht, en als er nou een gigantische hoeveelheid aan auto’s langs kwam dan was het nog tot daar aan toe, maar die drie man en een paardekop die daar midden in de nacht langskomen, dat bost ook niet aan. Wat kost zo’n controle nou wel niet. Twee man sterk à fl 80,- per uur? Da’s al fl 240,-. Plus de voorbereiding en afbouwen komen we al gauw op 4 à 500 gulden. "En Pierre, wat hebben we gewonnen? fl 300,-? Dan hebben we toch nog zo’n 200 verlies. Kunnen ze dan niet iets beters doen? Maar nee hoor, gewoon stug doorgaan met controleren. Maar mij krijgen ze niet meer. Ik hou me redelijk netjes aan de snelheid. Met de auto beter dan met de motor, maar het gaat vrij netjes. Nee, mij pakken ze niet met hun verdekt opgestelde camera’s en radarapparatuur. De enige keer dat ze mogen flitsen als ik te hard rij is in een plaatsje verderop, want daar staan van die fijne radarpalen die van twee kanten flitsen, en aangezien we toch geen nummerbord voorop hebben kunnen ze niet zien wie je bent. Maar laten we dit laatste maar als niet geschreven beschouwen, want voor je het weet krijgt een of andere Europese gek er lucht van en worden behalve beenkappen, veiligheidsgordels, airbags, breekbouten ook nog nummerplaten voorop verplicht. Voorop net zo’n achterlijk groot geel ding als achter, en daar pas ik voor. Ik rijd toch niet op een nummerbord! Ik bedoel maar.

 
Mag-a-zine 41 (maart/april 1999)
Beste mensen, van de week heb ik even naar de RDW te Veendam gebeld, met de vraag of je een kenteken van 15 jaar en ouder nog steeds zonder problemen op kunt sturen als je het betreffende voertuig in eigen beheer sloopt en demonteert voor de onderdelen. Een alleraardigste juffrouw vertelde me dat je daar nu een formulier voor moest in vullen waarop je van alles en nog wat moet vermelden; je wordt er zelfs nog op gewezen dat je de oude olie e.d. naar het chemische depot moet brengen, alsof er nog van die idioten rondlopen die het in een putje laten lopen. Maar het ergste van alles vind ik nog dat alles, maar dan ook alles aan het veranderen is, En niet altijd ten goede.

Nou ben ik geen ouwe lul die maar een beetje op van alles en nog wat loopt te kankeren en schelden, maar ik vraag me af waarom moet het allemaal anders? Zoals met het hierboven genoemde kenteken. Worden wij niet meer vertrouwd door onze regering met haar vlotte ambtenaren? Alles verandert en waarom en ten koste van wie? De regels van motorrijders worden veranderd, de benzineaccijnzen, de snelheidslimieten, bouwvoorschriften, stadsvernieuwing, als het zo door gaat moet je straks nog een vergunning hebben om één maal per dag te gaan schijten, omdat de een of andere afgestudeerde flapdrol van net in de 20 het denkt te weten en ons na een uitgebreid onderzoek mede deelt dat twee of meerdere keren per dag schijten slecht voor het een of ander is. Begrijpt U wat ik bedoel?

Regeltje zus, verplichtingetje zo, en over een paar jaar gaan we met z'n allen met al die regeltjes en veranderingen gigantisch naar de kloten. Mijn zoon is nu bijna vier en ik denk dat als hij twintig is dat ik hem dan alleen nog maar op wat oude foto's van papa kan laten zien hoe het leven van toen was. Weet je nog wel. van die luchtgekoelde motoren zonder beenkappen e.d. waar je nog lekker op kon rondrijden en als je wat wilde veranderen (kijk daar heb je het weer) dan kon dat zonder problemen. Ik hoop een ding: dat hij niet vraagt: "papa, hoe komt dat, dat het nu niet meer kan, op een, hoe heet zoiets ook al weer?" "Motor jongen, motor" Ik weet dan niet wat ik moet zeggen.... Ik bedoel maar.

  
Mag-a-zine 43 (juli/augustus 1999)
In Nederland is alles mogelijk, alhoewel in de praktijk blijkt dat alles wat moet gebeuren niet kan en alles wat niet kan moet gebeuren. Iedereen kan zich in zijn nabije omgeving wel één of meerdere voorbeelden herinneren van wat al dan niet kon of moest, met alle absurde gevolgen van dien. Vandaag de dag is men druk in de weer om bepaalde ‘bijtgrage’ honden in de ban te doen. Persoonlijk vind ik dat er wel wat voor te zeggen is, maar men moet zoals gewoonlijk weer niet overdrijven. Maar toen ik na een prima diner van zelfgebakken pannekoeken (ja, inderdaad, pannekoeken zonder n, gewoon de ouderwetse voor iedereen begrijpelijke spelling) het Gelders Dagblad opensloeg, viel ik van verbazing van mijn stoel. Na een akelige smak heb ik me via de tafelpoot omhoog weten te hijsen en me vervolgens ietwat duizelig op mijn stoel weten te nestelen. Ik had de kop van het betreffende artikel goed gelezen, leed niet aan hallucinaties en had niet per ongeluk enkele paddo’s in de pannekoeken meegebakken. Het artikel luidde als volgt: "PvdA wil test voor agressieve teckels". Nou vraag ik je! Het artikel vervolgt met: "... dat er een agressietest voor teckels en golden retrievers moet komen. Het PvdA Tweede-Kamerlid Swilders wil dat er voor beide vriendelijk ogende hondesoorten een zelfde test komt als voor de rottweiler en mastino napolitano". Swilders wil deze test omdat "In mijn familie iemand een neus mist door toedoen van een teckel". Swilders kreeg gelukkig geen steun van (inmiddels ex-) landbouwminister Apotheker.

Maar goed. Er is dus iemand in de Tweede Kamer die vindt dat er een hondensoort in de ban moet omdat er iemand in de familie in zijn neus is gebeten door een teckel. Wordt dit niet een beetje te gek? Ze wil ook dat de hondensoort onvruchtbaar wordt gemaakt als blijkt dat ze bijtgraag zijn. Als ik deze onzin hoor van iemand uit die in de Tweede Kamer zetelt, dan krijg ik ook de neiging om eens flink te gaan bijten! Wat is het volgende dat er uit die krankzinnige kletsfabriek komt, die men als Tweede Kamer betitelt? Straks staat er een of andere gek op, die wil dat alle motorrijders op agressie worden getest omdat een broer van een neef van de moeders’ kant van zijn buurvrouw, die oom moet zeggen tegen de lange brug in Zutphen waar het ‘s morgens kouder is dan buiten, heeft meegemaakt dat een ‘agressieve’ motorrijder zijn middelvinger opstak omdat die broer met een duizelingwekkende snelheid van slechts 45 km/h van links naar rechts over de A1 slingerende, en zodoende de hele verkeersstroom in gevaar bracht, waarna onze bovengenoemde motorrijder door middel van bovengenoemd gebaar de man er op probeerde te attenderen dat wat hij deed niet echt je van het was. Moet deze middelvingeropstekende motorrijder nu ook onvruchtbaar worden gemaakt? Of wordt de nu al idiote regelgeving vanuit Brussel nu nog idioter, omdat de gek die dit heeft aangekaart misschien wel connecties heeft in Brussel? Maar laten we er maar niet te veel woorden aan vuil maken, want voor je het weet wordt er inderdaad over een agressietest voor de motorrijder gepraat, en misschien voeren ze het wel in voor de ganse Nederlandse bevolking, wat in het kader van het zinloos geweld misschien wel wenselijk zou zijn. Maar met welk deel van de bevolking zou je dan moeten beginnen? Ik zou zeggen dat men er maar in de Tweede Kamer mee moet beginnen en verander de naam maar in ‘gekkentest’. Ik weet zeker dat ze er allemaal voor zullen slagen. Ik bedoel maar.

 
Mag-a-zine 44 (september/oktober 1999)
Moeizaam trap de burgemeester van een kleine gemeente de trappers van zijn gemeentefiets in het rond. Ja ja, een heuse gemeentefiets, want daar heeft de burgevader wel voor gezorgd. Een ieder die werkzaam is bij de gemeente en er voor kiest om de auto te laten staan, krijgt van de gemeente, de burgers dus, een echte dienstfiets, dat is milieuvriendelijk. Maar de burgemeester is vermoeid. Straks wil hij in de raadsvergadering eens een hartig woordje met de raadsleden wisselen. Nee niet over zijn vermoeidheid, maar over zijn huis. "Goedemorgen raadsleden, goedemorgen burgemeester." De raadsvergadering begint en de problematiek die de dames en heren raadsleden hebben op te lossen komt op tafel. Na afloop neemt de burgemeester het woord en vertelt wat hij het weekend heeft meegemaakt. "Het was een weekend met mooi weer", vertelt hij, "maar echt van de rust heb ik in mijn mooie dijkhuisje niet kunnen genieten. Er zijn met dat mooie weer naar mijn idee teveel motoren langs komen rijden en dat kan echt niet op de dag des Here." De burgemeester sprak er schande van dat motorrijdend Nederland op zondag maar over dijkweggetjes banjerden alsof ze niets anders te doen hebben dan hardwerkende ambtsketendragende gemeentebazen hun rust te verstoren. "Het moet verboden worden." schreeuwde hij de raadsleden toe schuimbekkend toe, die op hun beurt heftig ja knikkend de burgemeester in het gelijk stelden, hopende dat met het instemmende ja knikken niet hun gratis dienstfiets op de tocht komt te staan.

Een zeer ‘groen’ persoon stond op om het woord te doen. "Nou, dames en heren raadsleden, ik vind dat de burgemeester gelijk heeft en dat we deze overlast een halt moeten toe roepen, voor we een overspannen burgemeester hebben, en dat kunnen we in deze hectische tijden niet gebruiken." De persoon hield natuurlijk in het achterhoofd dat hij met zo’n uitspraak misschien wel in aanmerking zou komen voor een tandem-gemeentefiets; kon hij lekker in het weekend stiekem samen met zijn vrouw op de dienstfiets er op uit. Een luid applaus en hoera geroep volgde op de uitspraak van meneer ‘groen’. De burgemeester knikte instemmend en vroeg wat aan deze problematiek gedaan kon worden. De gekste ideeën werden geopperd, zoals de karresporen van Valburg e.d. Maar toen kwam hèt idee: "Afsluiten die weg," schreeuwde er iemand met een rood hoofd, die het idee van een tandem ook wel zag zitten. Nou dat was het idee van de dag. Gewoon even een weg afsluiten voor gemotoriseerd verkeer. Heerlijk wat een idee. Na een te korte steming werd het voorstel unaniem aangenomen. Het werd nog even in het plaatselijke sufferdje gemeld, maar aangezien er toch geen hond zoiets leest, was het dus binnen de kortste keren realiteit. Zes weken later kon burgemeester rustig met zijn vrouw van de vrije zondagen genieten, zonder dat ze overlast hadden van voorbij ronkende en racende motoren. Hij kon nu eindelijk eens heerlijk ontspannen achter een biertje in zijn dijkwoning zitten. Hij was zo ontspannen dat hij tegen zijn vrouw zei: "Ik voel me nu zo lekker ontspannen dat ik maar eens weer van mijn hobby ga genieten." "Doe dat", zei zijn vrouw, waarna de burgervader naar de schuur liep, zijn Harley een trap gaf om er vervolgens met een hoop herrie over des Herens wegen rond te banjeren. Ik bedoel maar.

 
Mag-a-zine 45 (november/december 1999)
Tegenwoordig tel je als eenvoudige boerenlul niet zo heel gauw meer mee. Je moet overal wel wat verstand van hebben. Is het niet van dit dan is het wel van iets anders. Je moet tenminste verstand van zaken hebben betreffende de zaken die je aangaan. Om te beginnen moet je weten hoe het gaat met de huur van een huis. Als je niet genoeg weet dan loop je een eventuele huursubsidie al mis. Jammer dan. Voor een verzekering van het een of ander is het al net zo, je moet tegenwoordig een halve verzekeringsagent zijn om door de bomen nog het gigantische verzekeringsbos te zien. Naar de notaris gaan? Neem voor je gaat even een schriftelijke cursus zodat je tenminste een klein beetje, over hetgeen de notaris je gaat vertellen, mee kunt lullen, want zo niet dan ben je aan hem overgeleverd. Niet dat het zo’n vreselijke boeman is, maar je weet maar nooit. Een cursus advocatuur is ook mooi mee genomen, want voordat je het weet heb je er een nodig, en wederom wil je er wat van af weten, dus je moet wel.

Nou, we hebben de belangrijkste zo’n beetje wel gehad, en nu kunnen we gaan leven. Tenminste? Voordat je het weet ben je met de motor aangehouden door een overijverig agentje die jou wel eens even zal gaan vertellen hoe hard ‘wij’ wel niet reden, en dat jouw, nota bene originele motorfiets, niet volgens de voorschriften aan het openbare verkeer deelneemt, doch hier en daar enkele mankementen vertoont, aldus de Hermandad. Je zou op zo’n moment toch niets van jou motor afweten, dan ben je lekker, en heb dan direct een fikse prent, terwijl je als je verstand van zaken had, je jezelf er direct uit had kunnen lullen door Oom agent met een paar technische feiten om de oren te slaan. Maar goed. Je kunt vandaag de dag ook niet alles meer weten. Er word elke dag wel weer iets nieuws uitgevonden waar je op zijn minst van gehoord moet hebben, want anders loopt je achter, en dat kan niet. Maar het meest rampzalige vind ik nog wel dat er diverse, zo niet een heel leger, motorrijders rondkachelen die geen verstand van de Europese Politiek hebben, en dat zou juist wel moeten, vind ik. Maar breng ze dat maar eens aan het verstand. Want er lopen er bij die echt een plaat voor hun kop hebben. Misschien zou ik nog eens een cursus moeten volgen om juist die mensen te bekeren om alsnog MAG-lid te worden, opdat ze vervolgens eens meer nadenken over wat die bemoeizieke ‘cursisten’ daar in Brussel allemaal bekokstoven. Ik bedoel maar...